5 Ocak 2011 Çarşamba

Sesin ,evimin şimdiki sessizliğinin yankısı oldu.
İçimdeki kıpırtı büyüdü,
Boğazımda düğümlendi.
Hasret bir derken, iki kanat oldu,
Çırptı özlem dolu gecelere.


Hayat dediğin anlam kazandı mı sizinle,
Anlamsızlığı yokluğunuzda belli oluyor.
Renk kattınız mı bir kere kaderimize,
mesafeler uzadıkça soluyor...


Elif Alya'm ve Zerrin'im,
Benim tatlı rüyalarım...
Prensesim ve kraliçem...
Sizi çok seviyorum...


Babanız

1 yorum:

  1. Beni, sensiz bırakma sevgili!
    Sensizlik yüzümü solduruyor,
    Varlığın ise içimi ısıtıyor...
    Dedim ya sevgili, beni sensiz bırakma...

    YanıtlaSil