İliklerime kadar hissedeceğim derin bir nefes... Sonrasında alelacele yapılacak bir iş, yelkovanla adeta yarışırcasına yetiştirilecek bir şeyler olmadan... İster uyuşukluk ister tembellik deyin ama yaşadığımız an değil miydi hayat!
Gece yastığa başımı koyduğumda, günün muhasebesini yaptığımda yüreğimin sesini duyamıyorsam, kim geldi, kim gelecek, akşama ne pişiricem, hangi oyunu oynamalı, hangi aktiviteyi yapmalı, oyun grubu mu kreş mi, işe mi başlamalı sınava mı hazırlanmalı, alınacaklar, yapılacaklar, okunacaklar, izlenecekler, ...ler de ...ler diye düşünürken karnıma ağrılar girip, uykum kaçıyorsa; kaçan uykumu geri getirmek için de ütülenecek gömlek ve pantolonları ütü masasının üzerinden jilet gibi ütülenmiş bir şekile atladığını hayal ederek uyumaya çalışıyorsam... İliklerime kadar hissedebilceğim derin bir nefese ihtiyacım var demek kii!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder