18 Eylül 2012 Salı

Günlük Yaşam Becerileri

Yazacak, anlatacak ne çok şey var aslında. Uzun bir yazı için yine zaman ayıramayacağım için yazdan kalma bir kaç fotoğrafı ekleyerek bloğa hareket katsam hiç de fena olmayacak...

Elif Alya 1 yaşına gelene kadar o uyanıkken hiç bir şekilde ev işi yapmadım: Temizlik ve evet yemek de dahil. Onun zamanından çalıyormuşum gibi geliyordu.Oysa ki hayat yaşanılan anlardı ve 1 yaş ile beraber evdeki neredeyse her şeyi beraber yapmaya başladık. Yeni ortağım beni taklit etmeye bayılıyor. 2 yaşla beraber gelişen benlik duygusu da buna eklenince "ben, ben, beeeeeeeeeeeennn" diye şiddeti giderek yükselen haykırışları beni mahkum ediyor, elimdekini ona vermeye! Kısacası ev işleri keyifli birer aktiviteye dönüştü. Günlük yaşam becerilerini, el göz koordinasyonunu da  böylece rol model alarak, bizzat yaşayarak geliştiriyor...




Yazın en büyük keyfi balkonu süpürmek ve bol su ile yıkamak 




Kışlık bezelyeleri de bir çırpıda(!) ana-kız ayıkladık



Camlardaki kendi parmak izlerini silmek de oldukça keyifliydi. 


Bugün de suya yatırdığım ıspanakların köklerini beraber koparttık. Yemek yaparken sandalyeye çıkarak bana eşlik ediyor. Bıçak için ağlıyor bu aralar o da kesecekmiş. Kahvaltı bıçağı veriyorum ama bu sefer de kesmeyince kızıp ağlıyor, anlayacağınız her şeye ağlıyor. En kısa zamanda ahşaptan ekmek, meyve ve sebze kesme oyuncağı alsam iyi olacak...


2 yorum:

  1. Annesi gibi hayata gec kalmış gibin erkenden başlamiş yaşam telaşına ikimizinde öpüyorum hasretle...

    YanıtlaSil
  2. Biz de öpüyoruz Pinocum:) sindire sindire yaşamak varken bu telaş niye diye düşünsem de saati kurulmuş gibi hep bir yere bir şeye yetişmeye çalışıyoruz:(

    YanıtlaSil