Huysuzluğumuz vardı son bir haftadır ama ben bir türlü ihtimal veremiyordum. Belki de büyüdüğünü kabullenmek istemiyorum. İlk günlerimizi daha şimdiden çok özledim. Gözümüzün önünde büyüyor. Bazen zaman dursun istiyorum, yelkovanı hiç haz etmiyorum bu aralar! Ne diye bu kadar hızlı ilerliyorsa! Latife bir yana, gerçekten de zaman su gibi akıp geçiyor. Geçen sene bu tarihte, daha 13 haftalık hamileydim. Bu günlerin hayalini kuruyorduk sevgilimle...
Akşam üstü farkettim, kaşıktan gelen çıt sesi ile öyle bir çığlık attım ki kızım da şaşırdı. Hemen baktım! Diş eti zaten son günlerde epeyce kabarmıştı. Şimdi de yarılmış! Elimle dokunduğumda hissediyorum ama çok net bakmak gerekiyor. Kızım, annesinin ne yaptığını, neye bu kadar sevindiğini anlamasa da benim mutluluğuma ortak oldu. Gülücükler atmaya başladı. Hemen babamızı aradık, müjdeyi verdik ona. Ardından teyzelere, babaanneye haber verdik. Herkese çok güzel hem sevgililer hem de kandil hediyesi oldu... Darısı diğer dişlerimize...
Biz biz idik biz idik,
Otuz iki kız idik,
Ezildik büzüldük bir duvara dizildik:))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder