anneler günün kutlu olsun Annemiz...

Annemiz Zerrin, Kermitimiz ;


Sana dünyanın en güzel annesisin demeyeceğim, en iyisisin de demeyeceğim. Senden sadece bugüne mahsus koltuğuna oturmak istediğimi söyleyeceğim. Hani 23 Nisan'larda olur ya, çocuklar büyüklerin koltuğuna oturur, bir süreliğine de olsa onların yetkilerini taşır. Ben de bugün sana soracağım; bugün bir süreliğine de olsa bana annelik sıfatını verebilir misin?


Seni çok kıskanıyorum, ne kadar seviyorsam o kadar da kıskanıyorum diyebilirim. Hele de emzirirken Elif Alya'mızla o manidar bakışmalarınız var ya... Dünya sizin etrafınızda dönüyor o anlarda. Sevgi pınarları yürekten gözlere akıyorsa o an bu an olmalı. Belki de dünyanın en muhteşem anlarıdır bir anne için. O minik durgun gözlere bakarak, hafif hafif terleyen saçlarını okşamak, minik ellerini tutmak, koklamak... O annelik sıfatını bana versen ben de bu duyguyu yaşasam olmaz mı?


Sana imreniyorum, içindeki o inanılmaz güce imreniyorum. Gecenin her saatinde, günün her saatinde onun her şeyiyle ilgilenmek; beslemek, giydirmek, soymak, yıkamak, altını değiştirmek, baş ucundan ayrılmamak, özgürlüğünü onun için hiçe saymak, bakımsız dolaşmak, zevklerinden ödün vermek, rahatlık kavramını unutmak, gezmeye dolaşmaya hasret kalmak, kısaca kendinden ve her şeyinden fedakarlık yapmak. Bunları yapmak için irade üst bir güce sahip olmak lazım. Biliyorum Elif Alya'mızı her şeyden çok seviyoruz. Ancak ben bazen düşünüyorum, ben olsam acaba bunları yapabilirdim diye? Belki o annelik sıfatını bana versen bugün bir anlığına tadarım o gücü ben de içimde... Ne dersin olur mu sence?


Seni çok seviyorum annelerin en bizim olanı... Elif Alya'mıza anneliğin en güzelini, en yüreklisini, en fedakar olanını verdiğin için. Onu değerlimiz olarak tuttuğun için...


Anneliğin en değerlisini sen bilirsin, rahmetli annenin sevgisi ve ruhu hala seninle, bizimle birlikte çünkü...


Seni çok seviyoruz Anneciğim...


Eşin Serhat ve kızın Elif Alya...